Press
Waar is de pers wanneer je die nodig hebt? Over globale propaganda, media tycoons en het einde van het echte journalisme. De pers is toxisch geworden, zet je helm en gasmasker maar aan om de krant te lezen of naar het nieuws te kijken.
Photo by engin akyurt on Unsplash
Vind je vrijheid van denken en vrije meningsuiting belangrijk? Heb je interesse in politiek en propaganda? Erger je je zoals velen mateloos aan het lamentabel niveau van de berichtgeving in de msm of mainstream media? Het eenzijdig en repetitief karakter ervan, het kinderachtig en vermanend toontje, de oorlogsretoriek? De media teren op negativiteit. Niet alleen omdat dit fascineert of beter verkoopt, de rol van de media is perverser geworden dan het maximaliseren van de inkomsten. Het is pure manipulatie. Als je de pers moet geloven zitten we permanent in een crisis of oorlog verwikkeld.
In war truth is the first casualty.
De oorlog tegen kanker, tegen terreur, tegen CO2, tegen dictators, tegen Rusland, tegen China, tegen fascisme, tegen fake news en ontkenners, tegen een virus, tegen white male privilege, tegen racisme, tegen belastingontduiking, tegen de financiële en economische crisis … Geen enkel aspect van onze wereld is spiritualiteit vreemd. Voor de wakkere geesten onder ons zijn pers & politiek een sleutel tot bevrijding.
Tip: Dit artikel is niet bestemd voor gevoelige lezers of mensen in een kwetsbare positie die eerder op zoek zijn naar troost of een hart onder de riem.
“And so it is to the printing press—to the recorder of man’s deeds, the keeper of his conscience, the courier of his news—that we look for strength and assistance, confident that with your help man will be what he was born to be: free and independent.”
John F. Kennedy omschrijft hier mooi wat de fundamentele opdracht van de pers zou moeten zijn. Wishful thinking, want 50 jaar na zijn dood zal de onafhankelijke en vrije pers (1) definitief dood en begraven zijn.
The Storm by Daniel Defoe - 1 January 1704 - public domain
De moderne journalistiek wordt in 1704 geboren met een boek van journalist, spion en schrijver Daniel Defoe (Robinson Crusoe). Het gaat over de Grote Storm van 1703 die in Engeland, Noord-Duitsland en de Lage Landen duizenden slachtoffers maakt. Het journalisme sterft samen met evenveel onschuldige slachtoffers een gewelddadige dood op 11 september 2001. Het is net geen 300 jaar geworden.
Rest In Peace.
Daniel Defoe dacht dat de grote stormvloed een straf van God was. De Amerikaanse pers zag in de afbraak van de WTC torens de hand van Het Kwaad. De pers heeft iets met rampen en bijgeloof. Op 9/11 heeft de officiële pers het beetje geloofwaardigheid dat ze nog had verloren. De berichtgeving van dit gebeuren was een aanslag tegen de intelligentie. De journalisten hebben er een puinhoop van gemaakt.
Photo by Aidan Bartos on Unsplash
Hoe is dit zover kunnen komen? We bekijken dit naar goede gewoonte op drie niveaus: uiterlijk, innerlijk en voorbij die twee. Op uiterlijk vlak bekijken we de structuur en de functie van de pers. Alles draait om geld en de belangen van een kleine minderheid. Een klassiek hammers & nails* verhaal. Dit machtsspel is ook het spiegelbeeld van een innerlijk proces. De pers staat symbool voor ons innerlijk narratief. De verhalen die we onszelf vertellen kunnen even toxisch zijn als die van de pers. En in meditatie gaan we nog een stap verder, want uiterlijk en innerlijk narratief, of politiek en psychologie, zijn beiden gebaseerd op een ernstige misvatting over de aard van de werkelijkheid.
We beginnen met de uiterlijke pers. Systeemtheorie heeft altijd interessante dingen te vertellen over de werking van onze maatschappij. Gevierd auteur en journalist Donella Meadows studeerde milieukunde, werkte in het MIT aan een computermodel voor de Club van Rome, was mede-auteur van Limits to Growth (1972) en onderwees milieu-ethiek, leiderschap en duurzame ontwikkeling. Volgens haar vertoont de pers alle kenmerken van wat men in systeemtheorie ‘drift to low performance’ of ‘afdrijven naar lage prestaties’ noemt. Dit is een gevolg van de decadentie in onze maatschappij, het uithollen van moraliteit of goedheid. Ik citeer hieronder uit haar schitterend boek Thinking in Systems:
Don’t Erode the Goal of Goodness (page 184)
The most damaging example of the system’s archetype called “drift to low performance” is the process by which modern industrial culture has eroded the goal of morality. Examples of bad human behaviour are held up, magnified by the media, affirmed by the culture, as typical. This is just what you would expect. After all, we’re only human. The far more good examples of human goodness are barely noticed. They are “not news”. They are exceptions. Must have been a saint. Can’t expect someone to behave like that. And so expectations are lowered. … The public discourse is full of cynicism. Public leaders are visibly, unrepentantly amoral or immoral and are not held to account. … Idealism is ridiculed. Statements of moral belief are suspect. … It is much easier to talk about hate in public than to talk about love. … We know what to do about drive to low performance. Don’t weigh the bad news more heavily than the good. And keep standards absolute. Systems thinking can only tell us to do that. It can’t do it. We’re back to the gap between understanding and implementation. Systems thinking by itself cannot bridge the gap, but it can lead us to the edge of what analysis can do and then point beyond - to what can and must be done by the human spirit.
“Only an educated and informed people will be a free people.”
Photo by History in HD on Unsplash
“Too often we enjoy the comfort of opinion without the discomfort of thought.”
Deze musing staat in het teken van de mythische JFK, een moedig en integer politicus, een zeldzame combinatie. De Kennedys waren dankzij de ambitie van hun invloedrijke vader, Joe Sr., een politieke dynastie geworden. Op 17-jarige leeftijd had JFK begrepen dat een opleiding aan Harvard status en connecties oplevert. Dit is wat telt als je bij de elite wil horen, kennis en academische skills zijn hierbij een handicap. John & Jackie vormen een stijlvol en geliefd glamour koppel, de tegenpool van de latere Clintons. Maar in plaats van te genieten van zijn quasi-royale status en bij vader’s les te blijven (meeheulen met de macht en de poen), maakt JFK drie onvergeeflijke fouten:
Hij is geen fan van oorlog:
Hij neemt in 1961 de volle politieke verantwoordelijkheid op voor de Varkensbaai, de mislukte militaire invasie van Cuba.
Hij stopt een in 1962 geplande valse terroristische aanval op eigen burgers in Guantanamo om Cuba aan te kunnen vallen (Operation Northwoods).
Het Amerikaanse establishment zal hieruit zijn les leren. Het zal later een andere, meer gewillige dynastie pushen en een verwarde Junior** als president installeren om de volgende geplande false flag operatie zeker niet in gevaar te brengen. Tijdens die operatie zal de sterke vice-president alles regelen.
Hij plant in 1963 de terugkeer van alle troepen uit Vietnam tegen eind 1965
Hij onderhandelt in 1963 een beperking van de kernproeven.
Hij creëert in 1963 schuld- en interestvrij geld en omzeilt daarmee de central banksters (zie vorige musing Jekyll & Hyde).
Hij verbreekt de omerta in zijn beroemde speech van 1961 aan de pers (2). Een insider die en public allusies maakt over geheime clubjes? Du jamais vu! Wat bedoelt JFK met secrecy? Hij spreekt niet over achterkamerpolitiek maar over het inroepen van ‘veiligheid’ als voorwendsel voor censuur en machtsmisbruik.
Dit wordt hem fataal. Er is geen plaats voor ethiek in realpolitik.
“The media, like anything else, can be bought. Everything, it seems, has its price. Even the free press.”
Who really owns the media? Bron: EFJ
“Newspapers are not made any longer by news or journalism. They are made by sheer weight of money expressed in free gift schemes. They serve not the interests of the many, but the vested interests of the few.”
Er zijn wereldwijd maar vier grote persagentschappen of global news agencies:
Agence France-Presse (AFP)
Associated Press (AP)
Reuters
EFE
De mainstream media of msm zijn in Amerika en in Europa in handen van niet meer dan vijf of zes grote groepen (3). Die mensen zijn aandeelhouders van onder andere banken, wapenfabrikanten en big pharma bedrijven. De msm publiceren geen berichten die de belangen van de owners en de sponsors schaden. Objectiviteit inzake economie & financiën, oorlog en gezondheid? Forget it!
“Freedom of the press is limited to those who own one.”
Onder de media tycoons heb je ambitieuze, overmoedige en weinig geliefde mensen zoals William Randolph Hearst, Lord Beaverbrook, Robert Maxwell, Conrad Black en Rupert Murdoch. Hearst en Beaverbrook werden in film (Orson Wells’ Citizen Kane) en boek (Evelyn Waugh’s Scoop) gehekeld voor hun excessen. Rupert Murdoch's News Corp. was betrokken in een phone hacking (afluister) schandaal dat eindigde in talloze aanhoudingen, ontslagen en honderden miljoenen aan gerechtskosten. Robert Maxwell plunderde het pensioenfonds van zijn bedrijf en liet een put van 2 miljard pond achter. Zijn lijk werd later uit zee opgevist. Zijn dochter Ghislaine Maxwell is de beruchte ‘madam’ van Jeffrey Epstein. Conrad Black belandde in de gevangenis voor het oplichten van zijn aandeelhouders. De Big Tech superrijken werpen zich nu ook in de mediatieke strijd: Mark Zuckerberg censureert zijn Facebook en Whatsapp en Jeff Bezos koopt de Washington Post.
De vis begint te stinken bij zijn kop.
Het aantal mensen dat voor jou bepaalt wat nieuws is kan je tellen op de vingers van je twee handen. En wat voor mensen? Het loopt eerst mis bij de leiding. Love of power, de ongezonde obsessie met macht en geld, heeft de msm geïnstrumentaliseerd. De pers is een verlengstuk van de macht, zij dient jouw belangen niet. Je moet erg naïef zijn om nog enig geloof te hechten aan het officiële verhaal, zeker als je weet hoe strikt de pers geregisseerd wordt. Onafhankelijke en eerlijke journalisten betreuren dit ook. Het is een uitstervend ras (3).
“Arguing that you don’t care about the right to privacy because you have nothing to hide is no different than saying you don’t care about free speech because you have nothing to say.”
De msm rapporteren geen feiten meer, zij creëren het nieuws. Omdat zij jouw perceptie vormen zal de manier waarop een feit wordt belicht afhangen van het verhaal dat ze willen pushen. Het grootste probleem is niet wat ze zeggen. Belangrijker zijn de informatie die verzwegen wordt en de beelden die niet getoond worden. Je zal niets negatiefs horen over de ‘rechtvaardige’ oorlogen die wij ondersteunen en waarbij landen verwoest worden in naam van de westerse democratie. Geen kat die het verband legt tussen de immense stroom vluchtelingen die Europa overspoelt en ons eigen schuldig verzuim: we zijn medeplichtig aan imperialistische oorlogen en koloniale uitbuiting. Onze precisiebombardementen maken geen slachtoffers onder de burgerbevolking, die van de vijand wel. Je zal zeker niet horen wie het verbazend grote en moderne huurlingenleger van IS (zogezegd ‘islamitische’ terroristen) financiert, bewapent, omkadert en logistiek ondersteunt. Met een beetje verstand van militaire zaken weet je dat dergelijke legers zonder steun en zonder bevoorrading na een week stilvallen. Geen enkel politicus of journalist zal zich de vraag stellen waarom Al Qaeda en haar vele uitwassen (ISIS, Daesh, Al-Nusra), de baarlijke duivels achter de aanslagen van 9/11, de facto bondgenoten worden in Lybië en Syrië om weerbarstige despotische leiders van soevereine (en olierijke) staten (die ons niets misdaan hebben) aan te vallen zonder wettelijk VN mandaat. Het is opvallend stil als het gaat over het opmaak van de menselijke, morele, militaire en economische balans van onze bevrijdingsoorlogen. We hebben overal een bloedbad, diepe wonden, interne verdeeldheid en een verwoeste infrastructuur achtergelaten. Je zal zeker niets horen over de oorlog in Jemen. Volgens de Verenigde Naties speelt zich in Jemen al jaren één van de grootste humanitaire rampen ter wereld af: oorlog, miljoenen vluchtelingen in eigen land en hongersnood voor 14 miljoen mensen. Wie maalt er om zo’n arm land en wie wil de Saoedi’s tegen de borst stoten? Slecht voor de business. Je hoort quasi niets over de misdaden tegen de Palestijnen, kritiek van een onaantastbare bondgenoot wordt niet geduld. Onze politici doen alsof hun neus bloedt: postje, pensioentje en verdere carrière riskeren voor arme mensen die niet ‘in the picture’ komen? Oh nee! Geen enkele journalist die hen hierover aanspreekt, hun blik reikt ook niet verder dan de Wetstraat. In het kader van corona zal je helemaal niets horen over het geruststellende feit dat onze lichamelijke immuniteit goed werkt: 99,9% van de mensen overleeft de pandemie. Super goed nieuws toch? Neen, neen, neen! We moeten ons focussen op die 0,1% doden. Ernstige wetenschappelijke duiding, context, nuancering, openheid en tegensprekelijke debatten? Volstrekt onnodig, voor de tv-experts is dit al een uitgemaakte zaak. Anonieme ambtenaren zonder klinische ervaring die pseudo-wetenschappelijke afstandsregels verzinnen en incompetente politici die zelfs nog geen maskers kunnen bestellen, dit allegaartje beslist achter gesloten deuren over onze vrijheden en ons medisch welzijn. Te weinig zieken en doden om de schrik er goed in te houden? Focus dan op het aantal besmettingen om de cijfers kunstmatig op te blazen. Nietszeggende cijfers als je de betrouwbaarheid van de testen kent en weet dat de overgrote meerderheid van de besmette mensen niet ziek wordt. De beste manieren om je immuniteit te ‘boosten’, het slimste dat je onder de gegeven omstandigheden kan doen? Niet belangrijk. Goedkope geneesmiddelen? Daar twijfelen experts met twee petten op aan. Belangenconflict? Komt nooit ter sprake. Dat dure vaccin waar de rijkste man van de wereld op hamert, dat er pas binnen een jaar komt, waarvan de werking en de veiligheid niet gegarandeerd zijn maar dat miljarden opbrengt aan de industrie? Ja, dat is de enige oplossing!
“The only security of all is in a free press.”
De msm weten dat ze het ongenoegen af en toe moeten omleiden. Dat kan op een veilige of onveilige manier gebeuren. De onveilige manier is het verdeel-en-heers spel, je polariseert de mensen over een bepaald thema. De veilige truc heet afleiding. Het houdt in dat men jou op commando verontwaardigd laat zijn over thema’s die je op verre afstand houden van what really matters:
Ver van je bed (transgender issues die 0,3% van de populatie betreffen)
Ver van huis (Black Lives Matter in verpauperde Amerikaanse steden)
Ver in de tijd (de koloniale misdaden van Leopold II).
Als het je maar afleidt van de genocides die nu aan de gang zijn en al de recente beslissingen die je vrijheid, inkomen en welzijn ernstig aantasten. Schop jezelf een goed geweten met goedkoop getwitter en gekwebbel over politiek correcte onzin. Vroeger waren de universitaire social studies bolwerken van oppositie en contestatie tegen het kapitalisme, het heersend paradigma. Studenten waren toen nog bekommerd om echte sociale problemen zoals armoede, tewerkstelling en het dichten van de kloof tussen arm en rijk. De pers promoot een politieke correctheid die verdwazing en narcisme in de hand werkt. Studenten worden huilbaby’s die zich door de minste scheet ‘onveilig’ voelen. In Canada, de pc bull…t kampioen, werd een feministische prof ontslaan omdat zij had durven zeggen dat mannen niet kunnen menstrueren. Lachwekkend.
Het wordt nog grimmiger als de pers mensen aanzet tot plundering en straatgeweld. De manier waarop oudere blanke krokodillen de Black Lives Matter beweging financieren (100 miljoen dollar van Soros) en recupereren voor partijpolitieke doeleinden (Hillary) is weerzinwekkend. In België zijn we gelukkig iets slimmer en hebben we het over Congo. Onze moedige noorderburen hebben het over Zwarte Piet. Natuurlijk was het uitmoorden en het uitbuiten van de Congolese bevolking een regelrechte schande, maar daarmee trappen we een open deur in. Waar zitten de selectieve moraalridders als het gaat over de bescherming van de kinderen die vandaag omkomen in Palestina, Jemen en Afrika? Waarom praat niemand over het lot van de American Indians? Noord- en Zuid-Amerika zijn gebouwd op het uitroeien van de natives en het stelen van hun land. De discriminatie van de First Nations gaat onverminderd door. Er komen geen excuses voor de Stolen Generations, de Indiaanse en Aboriginal kinderen die geforceerd van hun ouders werden weggenomen. Obviously, not all lives matter.
De msm bezitten ook de gave om hun boodschap te trivialiseren door alles te overgieten met een sausje van volstrekt oninteressante issues zoals voetbal en dorpspolitiek.
De msm doen aan social engineering. De pers is een psy-op geworden. Gooi je tv weg.
“In the old days men had the rack. Now they have the Press.”
De corona crisis was een machtsgreep van de msm op de politiek. De pers heeft een globale angstpsychose gecreëerd en de politici in de achtervolging geduwd. De Belgen hadden hun lesje geleerd uit de dioxinecrisis. Wie niet door de media of door een opportunistische tegenstander gelyncht wil worden, moet tegen zijn zin meedoen aan een irrationeel politiek opbod. Pers & politiek hebben altijd een liefde-haat verhouding gehad. Vroeger bestond er nog een zeker evenwicht maar dat is nu weg. De msm bazen zijn de nieuwe kingmakers geworden. Perslui & politici zijn van geen tel meer, vliegen die lawaai maken, onbetekenende en vervangbare pionnen in het cynisch schaakspel van enkele superrijken.
Er zijn twee simpele criteria om te bepalen wanneer je superrijk bent:
Je leeft van de interest van je interesten.
You don’t fly commercial. Je vliegt met jouw privé jet.
Let wel, ik ben geen communist en heb niets tegen rijke mensen. Ik heb lang genoeg met hen gewerkt om te weten dat het doodnormale mensen zijn, net zoals jij en ik. Het enige verschil is dat geld al je kwaliteiten versterkt, zowel de goede als de minder goede. Superrijk worden legt een zware druk op je psyche. Sommigen kunnen dit niet aan en laten het geld naar hun kop stijgen, ze wanen zich god. Ze leven op een andere planeet en mijden contact met het volk. Een kenmerk van macht is dat zij haar ware gezicht niet toont. Het zijn de kleine parvenus die openlijk in de media paraderen. Machtige mensen opereren liever in de schaduw. Hun beleidsvisie communiceren zij aan het volk via diverse management lagen, think tanks (WEF, Davos en Bilderberg) en de pers. De sluwere politici luisteren goed naar wat er op dat niveau verteld wordt en profileren zich in die zin, hopende dat ze opgemerkt en beloond worden. Maar ze horen er nooit bij, ze krijgen de kruimels die van de tafel vallen. Een persbaas liet zich ooit minachtend ontvallen dat perslui en politici voor zo weinig geld om te kopen zijn, een dure wagen, een hoge functie, een buitenlandse villa. De socialisten die het volk zouden moeten beschermen zijn salonsocialisten geworden. De rode baronnen willen maar één ding, zichzelf verrijken en de sociale ladder opklimmen. Ik geloof niet in politiek. Ook niet in anarchie en revoluties. Voor elke superrijke die je vandaag van zijn troon stoot, krijg je morgen twee nieuwe in de plaats. Waste of time. De kleine fascist zit in ons hoofd. Werk aan een innerlijke paleisrevolutie. Mediteer in stilte.
“Fascism thrives in obscurity and darkness.”
Mediteren is meer dan enkel maar ontspannen, het wil voorgoed een einde maken aan dat eeuwige drama van schuld & boete. Daar gaat het om. Mediteren dient niet om een een blij slaafje of een efficiënte leider te worden. Dat is fout. Het is mijn ding niet, wat niet wegneemt dat ik in mijn hoedanigheid van business coach af en toe advies moet geven aan toekomstige ceo’s. Dat is eigenlijk niet zo moeilijk: trouw met geld, werk met je ellebogen, lees De Tijd, koop een elektrische Porsche (Tesla is bad taste) en speel golf. Daar begin ik niet over meditatie, dit wordt pas zinvol als je vraagtekens begint te plaatsen bij het najagen van sociaal aanzien en het verzamelen van materieel speelgoed. Het najagen van spiritueel succes is evenzeer een vorm van materialisme. Meditatie streeft naar vrede en geluk voor jezelf én de anderen. Dat veronderstelt dat je niet langer aan de leiband loopt van dat kleine ego. Dat je uit die egoïsche bubbel stapt, de mentaliteit van “zolang ik het goed heb, is alles ok”.
Die verhalen over manipulatie en oorlog zijn weinig verheffend. Ik vertel ze niet om je nog kleiner en slechter te doen voelen. Mocht je er niets aan kunnen doen, dan blijf je beter onwetend en onschuldig in je droom-bubbel. Het zijn caricaturale maar leerrijke illustraties van de verschrikkelijke wantoestanden die door ijdelheid, hebzucht en machtswellust ontstaan. Ik zou je iets wijsmaken als ik beweerde dat moraliteit, integriteit, medeleven en scherp politiek inzicht niets met meditatie te maken hebben. Ze zijn de basis en de brandstof voor je praktijk. Je kan er zoveel mee doen:
Stap één is bewust worden van het feit dat je jezelf mentaal hebt laten opsluiten. In de eerste plaats door andere mensen. Wie heeft je ooit verteld dat je perslui & politici moest geloven? Juist, niemand. Verstandige en machtige mensen doen dat - elk om hun eigen redenen - al lang niet meer. Neem beleefd afstand.
Stap twee is begrijpen dat je niet op de uiterlijke pers moet afgeven. Wij hebben een even irritante innerlijke pers. Ons ego gedraagt zich als een press secretary. Hij heeft op alles commentaar en volgt de tendentieuze partijlijn.
Stap drie is het loslaten van elk narratief, zowel de uiterlijke als de innerlijke verhalen. Beiden zijn beperkend. Het is minder bekend dat je je eigen gedachten niet altijd moet geloven. Dat leer je in meditatie.
Wake up.
In haar boek Thinking in Systems geeft Donella Meadows ons waardevolle tips (5). Daarin beschrijft zij de essentie van spiritualiteit en meditatie in systeemtheoretische termen. Schitterende vrouw.
Photo by Aleksandr Ledogorov on Unsplash
“In the dreams which arise in our sleep, our country, hometown and relatives appear very vividly and we experience joy and sorrow. Although there is not one of our relatives present, and we have not moved even a fraction of an inch from our beds, we experience it all just as vividly as in our waking hours.
Similarly, all the appearances of this life are just like experiencing last night’s dream. Everything appears and is experienced by the mind according to how it labels and grasps. The dreams of the sleeping state are devoid of self-nature. Likewise, all that appears is also empty.”
Spiritualiteit spreekt vaak van een misvatting als bron van al het lijden. Die misvatting ontstaat als je jezelf in een mentale bubbel opsluit. Die individuele bubbel is de grens of afscheiding tussen jezelf en de anderen alsook het filter waardoor je de wereld ziet. De uiterlijke sociale bubbel waarin je nu door de corona crisis geforceerd wordt is daar een uiterlijke projectie van. Het hele corona gebeuren kan je als innerlijke symboliek lezen en wordt primair gedreven door onze angst voor de dood. Het woord ‘corona’ verwijst zowel naar het hoofd (corona in het Latijn betekent ‘kruin’) als naar het hart (cor in het Latijn betekent ‘hart’) en wijst naar een crisis in de hoofd-hart verbinding. Het fysieke masker dat we moeten dragen verwijst naar ons sociaal masker, onze persona die vaak de waarheid niet spreekt. De onzinnige afstandsregels die ons worden opgelegd verwijzen naar de innerlijke afstand en de vervreemding ten opzichte van de anderen die het ego creëert. Contact tracing verwijst naar de controle en de veiligheid die het ego vergeefs probeert te verwerven. Het gevolg van die ingebeelde pandemie of ingebeelde identificatie met het ego is onnoemelijk lijden, we schieten onszelf in de voet. En dat allemaal omdat we het leven via een angst-bril bekijken en niet zien zoals ze werkelijk is. In spiritualiteit noemt men die foute perceptie dualisme, een op angst gebaseerde illusie van afgescheidenheid. Non-dualisme doorbreekt deze illusie. Als je dit doorhebt, dan besef je dat je meer macht hebt om de wereld te veranderen dan je dacht.
Relax. Breathe. Shit happens.
“The whole universe is contained within a single human being - you. Everything that you see around, including the things you might not be fond of and even the people you despise or abhor, is present within you in varying degrees. Therefore, do not look for Sheitan outside yourself either. The devil is not an extraordinary force that attacks from without. It is an ordinary voice within. If you get to know yourself fully, facing with honesty and hardness both your dark and bright sides, you will arrive at a supreme form of consciousness. When a person knows himself or herself, he or she knows God”
(*) Hammers & Nails : de zwart-wit opsplitsing van de mensheid in twee kampen, de hamers, zij die anderen op hun kop slaan, en de nagels, zij die zich op de kop laten zitten.
(**) Junior is één van de bijnamen van de als not smart beschouwde president Bush Jr. Andere bijnamen zijn: Shrub, Baby Bush, Dumbo en Uncurious George.
1. Etymologie van ‘PRESS’
Het Engelse woord press betekent oorspronkelijk een dichte menigte mensen of massa dieren. De betekenis ‘drukpers’ ontstaat in 1530, ‘uitgeven’ in 1680 en ‘journalisme’ in 1800. Als werkwoord betekent to press ‘druk uitoefenen’, ‘uitpersen’ en ‘aanvallen’. Het betekent ook ‘dwingen’ en ‘inlijven tegen betaling’, het inhuren van een soldaat tegen soldij. Al die betekenissen beschrijven goed wat pers & publiek vandaag geworden zijn: een louter propaganda en drukkingsmiddel om een grote kudde dieren aan te sturen. Een handvol tycoons zet de lijnen uit. Journalisten zijn soldaatjes geworden die enkel nog binnen de lijntjes mogen kleuren.
“The state is the servant of the citizen, and not his master.”
2. THE PRESIDENT AND THE PRESS: ADDRESS BEFORE THE AMERICAN NEWSPAPER PUBLISHERS ASSOCIATION, APRIL 27, 1961
President Kennedy gaf een beroemde speech in het Waldorf-Astoria Hotel in New York waarin hij het had over geheimhouding en censuur: … The very word "secrecy" is repugnant in a free and open society; and we are as a people inherently and historically opposed to secret societies, to secret oaths and to secret proceedings. We decided long ago that the dangers of excessive and unwarranted concealment of pertinent facts far outweighed the dangers which are cited to justify it. Even today, there is little value in opposing the threat of a closed society by imitating its arbitrary restrictions. Even today, there is little value in insuring the survival of our nation if our traditions do not survive with it. And there is very grave danger that an announced need for increased security will be seized upon by those anxious to expand its meaning to the very limits of official censorship and concealment. That I do not intend to permit to the extent that it is in my control. And no official of my Administration, whether his rank is high or low, civilian or military, should interpret my words here tonight as an excuse to censor the news, to stifle dissent, to cover up our mistakes or to withhold from the press and the public the facts they deserve to know.
Lees of luister hier naar de volledige versie van deze prachtige speech.
“No responsibility of government is more fundamental than the responsibility of maintaining the highest standard of ethical behavior for those who conduct the public business.”
3. Who owns the press?
Article links:
4. Bestaan er nog echte journalisten?
Ja ik ken er enkele, maar het lijkt wel een uitstervend ras.
a) Chris Hedges
By Chris Hedges, Attribution
Pulitzer Prize-winner Christopher Hedges (1956) is een Amerikaanse journalist en visiting Princeton University lecturer. Hij behaalde een Master of Divinity degree aan Harvard University. Wil je een intelligente en messcherpe analyse van de Amerikaanse maatschappij? Luister dan naar Chris, hij torent hoog boven de verslaggevers die over de Amerikaanse politiek berichten op twitter en tabloid niveau.
De boeken van Chris Hedges zijn aanraders. Tips:
Empire of Illusion: The End of Literacy and the Triumph of Spectacle
Days of Destruction, Days of Revolt
“We are not here to curse the darkness, but to light the candle that can guide us through that darkness to a safe and sane future.”
b) John Pilger
By SCU Media Students - John Pilger, CC BY 2.0
De Australiër John Pilger is een geëngageerd journalist en documentairemaker met heel wat boeken en films op zijn actief. Hij is kritisch ten opzichte van de imperialistische buitenlandse politiek van de Angelsaksische landen. Zeldzaam. Dit is zijn web site.
“Ask not that the journey be easy; ask instead that it be worth it.”
c) Julian Assange
De whistleblower par excellence. De Australiër Julian Assange stond aan het hoofd van WikiLeaks, een non-profit organisatie die geheime documenten lekt. Die komen van bronnen die anoniem willen blijven uit vrees voor represailles. Omdat er geregeld onfrisse zaken en weinig flatterende emails aan het licht kwamen, was Assange een doorn in het oog van het establishment geworden. Men wou zijn vel, beschuldigde hem van verkrachting in Zweden, eiste zijn uitlevering naar de VS, gaf hem in London een schijnproces en een onmenselijke behandeling in de gevangenis de ergste totalitaire regimes waardig. De journalisten kregen een duidelijk signaal: dit is wat er gebeurt als je tegen de schenen van de overheid schopt. Ik denk dat die boodschap redelijk goed is overgekomen want ik heb er op de radio bijna niets over gehoord. Assange deed het werk dat de pers verondersteld wordt te doen. Maar dat is nu een misdaad geworden. De pers is verknecht door de houders van de stok en de geldzak.
Cancillería del Ecuador - originally posted to Flickr Licence -under Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic
“A nation that is afraid to let its people judge the truth and falsehood in an open market is a nation that is afraid of its people.”
De enige die ik luid voor Julian heb horen opkomen zijn John Pilger en Roger Waters van Pink Floyd. Een dikke duim voor Roger, er zijn gelukkig nog artiesten die hun mond durven opendoen om de vrije meningsuiting te verdedigen.
Roger Waters Pink Floyd
Roger Waters at O2 Arena, London, Attribution: Eddie Berman - under the Creative Commons Attribution 2.0 Generic license
Whether you agree with his message or not, Waters should be celebrated for clearly giving a fuck in an age where most rock stars of his vintage clearly don't. And as he throws a Palestinian keffiyeh round his neck and talks movingly about receiving it, it's difficult to doubt either his sincerity or his motives. 74 years old, and still driven.
Pink Floyd's Roger Waters Gets Political With the Chronicle. He should be a prime-time news analyst. Televisions would melt.
5. Systemic Solutions (Donella Meadows)
Pg 162: Paradigms - The mind-set out of which the system arises
The shared idea in the minds of society, the great big unstated assumptions, constitute that society’s paradigm, or deepest set of beliefs about how the world works. … You could say that paradigms are harder to change than anything else about a system … In a single individual it can happen in millisecond … Whole societies are another matter, they resist challenges to their paradigms harder than they resist anything else. So how do you change paradigms? … We change paradigms by building a model of the system, which takes us outside the system and forces us to see it whole.
Pg 164: Transcending Paradigms
There is yet one leverage point that is higher than changing a paradigm. That is to keep oneself unattached in the arena of paradigms, to stay flexible, to realise that no paradigm is “true” that every one, including the one that shapes your own worldview, is a tremendously limited understanding of an immense and amazing universe, that is far beyond human comprehension. It is to “get” at a gut level the paradigm that there are paradigms, and to see that that itself is a paradigm, and to regard that whole realisation as devastatingly funny. It is to let go into not-knowing, into what the Buddhists call enlightenment.
… there is no certainty in any worldview … If no paradigm is right, you can choose whatever one will help to achieve your purpose. If you have no idea where to get a purpose, you can listen to the universe. It is in this space of mastery over paradigms that people throw off addictions, live in constant joy, bring down empires, get locked up or burned at the stake or crucified or shot, and have impacts that last for millennia.
There are no cheap tickets to mastery. You have to work hard at it, whether that means rigorously analysing a system or casting off your own paradigms and throwing yourself in the humility of not-knowing. … mastery has less to to with pushing … than madly letting go and dancing with the system …